Bəhai Fondunun qüdsiyyətinə ithaf Azərbaycan Bəhailəri Milli Ruhani Məhfili tərəfindən təqdim olunur
2. Fədakarlıq Dərəcəsi və
Mənim Zərfim
...bu cür ianə verməyə bizim Təlimlərdə ruhani öhdəlik və fədakarlıq aktı kimi baxılır ki, bu da hər bir ayrıca inananın ruhani inkişafı ilə sıx əlaqəlidir.
—Ümumdünya Ədalət Evi
İanə vermənin əhəmiyyəti onu verənin fədakarlıq dərəcəsinə, bu ianənin verildiyi sədaqət ruhuna və dostların bu xidmətdə birliyinə söykənir; bunlar Allahın təyidini cəzb edir, ayrı-ayrı fərdlərin və icmanın ləyaqət və özünəhörmət hissini yüksəldir.
—Ümumdünya Ədalət Evi
İanələr barədə Bəhai Müqəddəs Yazılarında “səxavət”, “fəda etmə” və “ruhani inkişaf” sözləri bir-biri ilə qırılmaz şəkildə bağlıdır. Fəda etmə sanki məhz ianələri ilahi təsdiqə və ruhani inkişafa çevirən bir elksirdir. Mən hələ dərk etmə səyahətimə yeni başladıqda əvvəllər heç vaxt rast gəlmədiyim üç yeni kəlmənin: “son dərəcə səxavət”, “fədakarlıq dərəcəsi” və “sədaqət ruhu” məni necə karıxdırdığını xatırlayıram. Mən zəngin bir insanın ölüm yatağında pullarını yoxsullara payladığını təsvir edən hekayədə “səxavət” barədə bir qədər oxumuşdum. Həmçinin, mən bizim icmada sədaqət ruhunda xidmət edən müəyyən insanları da müşahidə etmişdim. Lakin, fədakarlığı necə ölçmək mümkün olduğu barədə heç anlayışım yox idi, hələ mən ianə verməklə bunun təcrübədə nə cür tətbiq olunmasını demirəm. Pul kimi maddi əşyanın bizim fədakarlığa hazırlığımızı yoxlamaq üçün və bizə “Allahın təyidini cəzb etmək, ayrı-ayrı fərdlərin və icmanın ləyaqət və özünəhörmət hissini yüksəltmək” imkanı verərək bizi mütləq ruhani inkişafa aparmaq üçün istifadə etməklə Tanrımızın işində bir təzad vardır.
Əbədi Həqiqət olan Kəs – şanı ucalsın Onun– yer üzündəki hər bir təşəbbüsün yerinə yetməsini maddi vəsaitlərdən asılı etmişdir.
—Həzrət Bəhaullah
Biz öz fədakarlığımızı ianələr vasitəsilə necə ifadə edirik? Biz özümüzə “Mən 10 verməliyəm, yoxsa 100? 1000 versəm yaxşıdır, ya 5000? Mənim verdiyim 100 Allahın yolunda nəyi dəyişəcəkdir? Nə qədər çox olsa, fədakarlıq olar? Yaxud nə qədər az olsa, xudbinlik olar?” kimi suallar verməyə başladıqca bizim fikrimiz pul əskinazları ilə çox qarışmış olur. Görünür bu suallara cavab yoxdur, çünki bizim ruhaniliyimizi rəqəmlər müəyyən etmir. Lakin onlar bizim ruhani səyahətimizin bir hissəsidir. Biz rəqəmlər haqqında fikirləşəndə öz səxavətimizi və fədakarlığımızı sınamış oluruq. Bəzi bəhailər ianə verərkən öz emosiyalarına əməl edir; digərləri əgər belə hal yaranırsa, sadəcə əlini cibinə salır və imkanı olanı verir; bir başqaları xəzinədarın hesabatını dinləyir və özü üçün bu ay ianə vermək zərurətinin olub-olmadığı haqqında qərar çıxarır. Hərçənd Allah hər kəsin səmimi ianəsini qəbul edəcək qədər mərhəmətli olsa da, bu sual açıq olaraq qalır: biz “fədakarlığa” nə vaxt nail oluruq?
Həzrət Şövqi Əfəndi- Bəhai Dininin Əmrin Vəlisi
Kiminsə ianə verməsində heç bir ölçü məhdudiyyəti ola bilməz. İnsan nə qədər çox verə bilərsə, bir o qədər də yaxşıdır, xüsusilə o halda ki, bu cür ianələr ianə verənin başqa arzu və istəklərini buna fəda etməsini zəruri edir. Əlbəttə, fədakarlıq nə qədər yüksək olarsa, Allahın nəzərində onun dəyəri də bir o qədər yuksək olacaqdır. Zira, mühüm olan insanın verdiyi ianənin miqdarı deyil, bu cür ianənin arxasında dayanan məhrumiyyətin dərəcəsidir.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
Həzrət Şövqi Əfəndi cəmi bir parça mətndə “son dərəcə səxavət” və “fədakarlıq dərəcəsi” anlayışlarını necə də bəlağətli izah etmişdir! Məlum olur ki, ölçü heç də rəqəmlər yox, “başqa arzu və istəklərini buna fəda etmə” və “bu cür ianənin arxasında dayanan məhrumiyyətin dərəcəsidir”. Biz münasib ianə ilə fədakar ianə arasında olan həddi tapmalıyıq. Mən təsadüfi ianələrə son qoymaq və diqqətimi həyatımdakı arzularla fədakarlıq arasında tarazlıq yaratmağa cəmləmək barədə şüurlu qərar qəbul etdiyim zaman, bu təşəbbüs mənim həyatımı tamamilə yenidən dəyərləndirməyə səbəb oldu. Mən götür-qoy etməyə başladım, düşünmək üçün uzun-uzadı dolaşır, özümə suallar verirdim, mən qələm və kağız götürüb stolun arxasında əyləşdim və öz arzularım barədə özümə doğru və açıq cavablar verdim, nəyə malik olduğumu və nə qədər borclu olduğumu, bəs əslində mənə nə qədər lazım olduğunu götür-qoy etdim, fədakarlıq astanasını keçə biləcəyim həddi özüm üçün müəyyən etdim.
Yaxşı yadımdadır ki, bu yenidən dəyərləndirmə prosesi zamanı mən müxtəlif tərəflərdən kiçik möcüzələr şəklində təsdiqlər aldım. Məsələn, uzun müddətdən bəri mənə artıq unutduğum pul borcu olan qohumlarımdan biri borcunu qaytarmaq məqsədilə zəng etdi. Nəhayət, axtarışım məni, fədakarlıqla Allahın təyidi arasında əlaqə barədə bu mətn parçasına gətirib çıxardı.
Hissablamma Ölçmə piçmə Bərəkət
İanənin miqdarı deyil, onun səbəb olduğu fədakarlıq dərəcəsi önəmlidir - zira məhz bu, Allahın təyidlərini cəzb edir.
—Ümumdünya Ədalət Evi
Buna görə də, Allaha tərəf yol göstərən və bizim doğru yolda addım atmağa çalışdığımız və öz fədakarlıq astanamızı tapdığımız sadə axtarışın belə Allahın təyidini cəlb etdiyini düşünmək mənim xoşuma gəlir. Ən azından mənimlə belə baş vermişdir. Bir dəfə Həzrət Əbdül-Bəha ianəni qəbul edərkən onu öpür, çünki O, bundan Allah bəndələrinin birinin fədakarlığının rayihəsini duyur.
“Bəhai fondları haqqında hekayələr”də Qloriya Feyzi aşağıdakı əhvalatı nəql edir. Hacı Aminin Müqəddəs Torpağa səfərlərinin birində o, bir kənddən keçərkən çox yoxsul bir qadın ona özünün Allah yolunda ianəsi olan xırda sikkə verir. O, sikkəni alır və Müqəddəs Torpağa yola düşməzdən qabaq onu cibinə qoyur. Gəlib çatdıqda Hacı Amin Həzrət Əbdül-Bəhanın hüzuruna qəbul olunur. Adəti üzrə o, yığdığı ianələri öz hesabatı ilə birlikdə Həzrət Əbdül-Bəhaya təqdim edir və Həzrət Əbdül-Bəha ona Allah yolunda yorulmaz xidmətinə görə təşəkkür və tərif yağdırır.
“Çağlayan Çeşmə”nin son buraxılışında oxuduğumuz kimi, Həzrət Bəhaullahın özü tərəfindən Allahın Müvəkkili təyin edildiyindən onun dürüstlüyü heç bir şübhə doğurmurdu. Bundan başqa, o, öz hesablamalarında heç vaxt səhvə yol verməzdi. Lakin bu dəfə, onun təəccübünə rəğmən, ianələrlə dolu çantanı Həzrət Əbdül-Bəhaya verəndə, Müəllim mehribanlıqla Hacı Aminin gözlərinə baxır və nəyinsə çatışmadığını söyləyir. Hacı Amin eşitdiklərinə inanmır və danışıq qabiliyyətini itirir. O, itaətkarlıqla Həzrət Əbdül-Bəhanın hüzurunu dərin qüssə ilə tərk edir, çünki o, nə baş verdiyini başa düşə bilmirdi.
Hacı Amin o qədər məyus olur ki, dərhal göz yaşları içərisində öz otağına gedir və dizi üstə oturub dua və meditasiyaya qapanır. Səcdəyə vararkən o, dizinin altında nəsə bərk metal parçasının olduğunu hiss edir, dərhal ayağa qalxıb xalatında nəyin ilişib qaldığını bilmək üçün onu axtarır. Ona təəccüblü gəlsə də, aşkar edir ki, bu metal parçası həmin yoxsul qadının verdiyi ianə idi. Sikkə Hacı Aminin cibindəki deşikdən sürüşüb paltonun astarına düşmüşdür. O, yubanmadan sikkəni götürüb Həzrət Əbdül-Bəhanın hüzuruna qayıdır və Həzrət Əbdül-Bəha dərhal ona sevgi və tərif yağdırır . Həzrət Əbdül-Bəha sikkəni öpüb deyir: “Bunun qiyməti bütün digər ianələrdən qat-qat üstündür, çünki o, son dərəcə fədakarlıq ruhunda verilmişdir”.
Bu ehtişamlı Zühurda kralların və kraliçaların yığdıqları xəzinələr adı çəkilməyə layiq deyil və onlar Allahın hüzurunda qəbul olunmayacaq. Lakin Onun sevimlilərinin bəxş etdikləri bir xardal dənəsi Onun müqəddəsliyinin uca səltənətində təriflənəcək və Onun qəbul naxışına bürünəcəkdir.
—Həzrət Bəhaullah
Beləliklə, Həzrət Bəhaullah tərəfindən Allahın Müvəkkili adlandırılan insan onu Bəhai ianələri barədə kainatın sirrlərinə yaxınlaşdıran hadisəyə şahidlik etmək məşəqqətindən keçir. Arxasında bir çox sıfırları olan rəqəmlər məbləğində ianələrin əksəriyyəti çantada qaldığı halda Həzrət Əbdül-Bəha səbrlə həmin xırda sikkəni öpməyi gözləyirdi.
Bu hekayə mənə iki çox mühüm və əhəmiyyətli dərs vermişdir. Birincisi, yoxsul qadının ianəsi Müqəddəs Torpağa gəlib çatana qədər Həzrət Əbdül-Bəha arıtq ondan tam xəbərdar idi. Allahın bizim ianələr barədə onların çatdırıldığı an deyil, baş verdiyi an bildiyi haqqında bu qeyri-adi konsepsiya “Çağlayan Çeşmə”nin son nömrəsində qısaca gözdən keçirilmişdir. Biz bu konsepsiyaya zərfin üzərində öz şəxsiyyətimizin açılmasını müzakirə edən zaman gələcək bülletenlərimizdə də qayıdacağıq. Bu əhvalatdan ikinci mühüm nəsihət – Həzrət Əbdül-Bəhanın həmin xırda sikkənin bütün digər ianələrdən qiymətli olduğunu qeyd etməsidir. O, mənə bir şeyi öyrətdi ki, bizim nə qədər varlı və ya kasıb olduğumuzdan asılı olmayaraq, fədakarlıq dərəcəsi bizim xırda bir sikkəni öz əhəmiyyətinə görə dünyanın bütün ləl-cəvahirinə bərabər tuta bilər.
İanə vermənin əhəmiyyəti onu verənin fədakarlıq dərəcəsinə, bu ianənin verildiyi sədaqət ruhuna və dostların bu xidmətdə birliyinə söykənir; bunlar Allahın təyidini cəzb edir, ayrı-ayrı fərdlərin və icmanın ləyaqət və özünəhörmət hissini yüksəldir.
—Ümumdünya Ədalət Evi
