Bəhai Fondunun qüdsiyyətinə ithaf Azərbaycan Bəhailəri Milli Ruhani Məhfili tərəfindən təqdim olunur
Hər bir Bəhai üçün Saxladığı bir İmtiyaz
Həzrət Bəhaullahın İmanlarını Elan Etmiş Ardıcılları üçün Təyin Etdiyi İmtiyaz
Allahın Əmrinin fərqli xüsusiyyətlərindən biri onun qeyri-bəhailərdən öz məqsədləri üçün pul ianələri qəbul etməməsi prinsipidir: Bəhai Fondlarının dəstəklənməsi Həzrət Bəhaullahın imanlarını elan etmiş ardıcılları üçün saxladığı bir nemətdir.
—Ümumdünya Ədalət Evi
Bu dünyanın maddi şeylərini Əmrinin tərəqqisi üçün vermək Həzrət Bəhaullahın məhz inananlara və yalnız inananlara verdiyi bir nemətdir. İanənin miqdarı deyil, onun səbəb olduğu fədakarlıq dərəcəsi önəmlidir - zira məhz bu, Allahın təyidlərini cəzb edir.
—Ümumdünya Ədalət Evi
Yalnız özlərini Əmrlə bağlayanlar və onun imanlarını elan etmiş və tərəddüdsüz tərəfdarları sayılanlar qoşulmağa və iştirak etməyə dəvət edilməlidirlər... Bunun iki səbəbi vardır: birincisi, Bəhailərin tədricən qurduqları təsisatlar Həzrət Bəhaullahın dünyaya bəxşişi kimi təbiətə malikdir; ikincisi isə, xüsusi olaraq Bəhai məqsədləri üçün qeyri-bəhailərdən ianə qəbul etmək, gec ya tez, Bəhailəri öncədən görünməyən müşküllərə sala bilər.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
İnananla Fond arasında münasibətin dərin bir cəhəti vardır və bu, inananın iqtisadi durumundan asılı olmayaraq gerçəkliyini saxlayır. İnsan ruhu Həzrət Bəhaullahı Allahın bu gün üçün Məzhəri kimi tanıyanda və ilahi Əhdə girəndə, o insan həyatını getdikcə daha çox ilahi məqsədlə bir ahəngə gətirməlidir - o, Allahın Əmrində əməkdaş olur və maddi vəsaitlərini, nə qədər cüzi olsa da, Əmrin işinə sərf etməyə izn verilməklə nemət əldə edir. Ona görə də, Fonda ianə vermək, Həzrət Bəhaullahı qəbul etməmiş insanlara açıq olmayan bir ruhani imtiyazdır ki, heç bir inanan bundan imtina etməməlidir. Bu eyni zamanda həm məsuliyyət, həm də bərəkət mənbəyidir.
—Ümumdünya Ədalət Evi
Qısa bir müddət, Əmrdə fəal olmayan dostunuz tərəfindən verilmiş inaə onu yeni xidmətə ruhlandırmaq üçün bir vasitə olacaqdır. Əmrdə heç nə xidmət qədər uğur gətirmir. Xidmət ilahi təyidləri cəzb edən maqnitdir. Odur ki, insanlar fəal olanda, Müqəddəs Ruh onlara xeyir-bərəkət verir. Fəal olmayanda isə, Müqəddəs Ruh onların varlığında yer tapa bilmir və beləliklə, onlar onun şəfaverici və canlandırıcı şüalarından məhrum olurlar.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
Əmrin Fondlarına, istər böyük olsun, istərsə uşaq, istənilən Bəhai ianə verə bilər. Bu məsələdə heç bir təlimata ehtiyac yoxdur; Bəhai uşaqları hər yerdə və hər zaman Əmrə ianələr vermişlər.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
Əmrin maraqlarının o yer və ya ölkədə irəlilədilməsi kimi birmənalı məqsəd üçün bütün bəxşişlər və ianələr Məhfilin Xəzinədarına verilməlidir.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
Düşünmək Üçün...
Ruhani İnkişaf
Hərçənd Şövqi Əfəndi hər bir bəhaini təşviq edərdi ki, Milli Məhfilin fonduna ianə vermək naminə mümkün qədər fədakarlıq etsinlər, amma o həm də bu məqsədlə borca girməyi məsləhət görməzdi. Bizdən malik olduqlarımızdan vermək istənilir, malik olmadığımızdan deyil, xüsusilə də, əgər belə bir hərəkət başqalarının iztirabına səbəb olursa.
-—Şövqi Əfəndi
Ciddi Ruhani Məsuliyyət
Gənclər! Siz Səmavi Olmuşsunuz!
Ciddi Ruhani Məsuliyyət
Bəhai fonduna ianə verilməsi, imkansız ya zəngin olsun, hər bir Bəhainin edə biləcəyi bir xidmətdir; çünki bu, verilən ianənin miqdarının mühüm olmadığı ruhani bir məsuliyyətdir. Burada ruhani təyidləri məhz ianə verənin fədakarlıq dərəcəsi, onun öz bəxşişini hansı sevgi ilə verməsi və bütün dostların bu xidmətdə birliyi gətirir.
—Ümumdünya Ədalət Evi
Hər bir Bəhai, nə dərəcədə imkansız olmasından asılı olmayaraq bilməlidir ki, bu məsələ ilə bağlı onun çiynində necə mühüm bir məsuliyyət vardır və əmin olmalıdır ki, Həzrət Bəhaullahın Dünya Nizamına inanan biri kimi, onun ruhani inkişafı, xeyli dərəcədə, öz dininin İlahi təsisatlarını maddi yöndən dəstəkləmək üçün onun, doğrudan da, hazır olmasından asılıdır.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
Bu məqsədlə [Ruhani Məhfilin fəaliyyətlərini dəstəkləmək] ianə vermək Allahın Əmrinin ən təkidli tələblərindən biridir, olduqca mühüm hesab edilir və birinci dərəcəli əhəmiyyətə malikdir. Bu, Hüququllahın ödənişindən sonra hər bir bəhainin başlıca öhdəliyidir.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
İanə vermənin əhəmiyyəti onu verənin fədakarlıq dərəcəsinə, bu ianənin verildiyi sədaqət ruhuna və dostların bu xidmətdə birliyinə söykənir; bunlar Allahın təyidini cəzb edir, ayrı-ayrı fərdlərin və icmanın ləyaqət və özünəhörmət hissini yüksəldir.
—Ümumdünya Ədalət Evi
Dostlar başa düşməlidirlər ki, heç bir Məhfil və ya fərd dostları Əmrə ianə verməyə məcbur edə bilməz, bu cür ianə verməyə bizim Təlimlərdə ruhani öhdəlik və fədakarlıq aktı kimi baxılır ki, bu da hər bir ayrıca inananın ruhani inkişafı ilə sıx əlaqəlidir.
—Ümumdünya Ədalət Evi
Kiminsə ianə verməsində heç bir ölçü məhdudiyyəti ola bilməz. İnsan nə qədər çox verə bilərsə, bir o qədər də yaxşıdır, xüsusilə o halda ki, bu cür ianələr ianə verənin başqa arzu və istəklərini buna fəda etməsini zəruri edir. Əlbəttə, fədakarlıq nə qədər yüksək olarsa, Allahın nəzərində onun dəyəri də bir o qədər yüksək olacaqdır. Zira, mühüm olan insanın verdiyi ianənin miqdarı deyil, bu cür ianənin arxasında dayanan məhrumiyyətin dərəcəsidir.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
Düşünmək Üçün...
Ruhani İnkişaf
Bəxşişlərin qəbulu, bu hökmü yerinə yetirən pak qəlblərin göstərdikləri sevinc, dostluq və məmnunluq ruhundan asılıdır. Əgər münasibət belədirsə, ianəni qəbul etməyə izn verilir, başqa heç cür . Həqiqətən, Sənin Rəbbin Kifayət Edən və Tərif Olunandır.
—Həzrət Bəhaullah
Əgər bir şəxs Allahın Əmrinin şərəfinin hətta xardal dənəsindən də az aşağılanması hesabına yer üzünün bütün xəzinələrini verə, belə bir bəxşişin qəbuluna izn verilmir. Bütün dünya Allaha məxsus olmuş və həmişə də olacaqdır.
—Həzrət Bəhaullah
Əgər bir şəxs öz ianəsini son dərəcə məmnuniyyətlə vermək istəyirsə, onun qəbuluna izn verilir, əks halda bizim mərhəmətli Rəbbimiz bütün bəşəriyyətdən asılı deyildir.
—Həzrət Bəhaullah
Allah heç bir zaman və heç bir şəraitdə Öz yaratdıqlarından asılı olmamışdır.
—Həzrət Bab
Gənclər!
Siz Səmavi Olmuşsunuz!
Allaha şükr edin ki, siz gəncliyinizin bu çağında Allahın Mələkutuna daxil olmusunuz! Siz nurlanmışsınız. Siz səmavi, ruhani və ülvi olmuşsunuz. Mən ümid bəsləyirəm ki, Həzrət Bəhaullahın fəzli ilə siz Allahın Mələkutunda günbəgün, getdikcə daha da tərəqqi edəcəksiniz.
—Həzrət Əbdül-Bəha
Bu gün xeyir əməllər Baharıdır, kaş ki anlayanlardan olardınız.
—Həzrət Bəhaullah
Gənclər həqiqətən o kəslərdir ki, Əmr özünün ən böyük çağırışını, istər-istəməz, onlara ünvanlamalıdır, çünki onların gələcək əmin-amanlıqlarını təmin etmək vədi yalnız ondadır.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
Əmrin Fondlarına, istər böyük olsun, istər uşaq, istənilən Bəhai ianə verə bilər. Bu məsələdə heç bir təlimata ehtiyac yoxdur; Bəhai uşaqları hər yerdə və hər zaman Əmrə ianələr vermişlər.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
İanə verməyin əhəmiyyəti onu verənin fədakarlıq dərəcəsinə, bu ianənin verildiyi sədaqət ruhuna və dostların bu xidmətdə birliyinə söykənir; bunlar Allahın təyidini cəzb edir, ayrı-ayrı fərdlərin və icmanın ləyaqət və özünəhörmət hissini yüksəldir.
—Ümumdünya Ədalət Evi
Düşünmək Üçün...
Ruhani İnkişaf
Fonda müntəzəm ianələr vermək ruhani bir nemətdir. Bu sevginin bir ifadəsidir. Bütün dostlara, o cümlədən, gənclərə, Fondlara ianə vermək kimi misilsiz bir imtiyaz verilmişdir. Hətta yeniyetmələr və uşaqlar belə, Allahın yolunda ianə vermək fürsəti ilə xeyir-bərəkət alırlar. Onlar Allahın verdiyi imtiyazı istifadə etməyə təşviq olunurlar.
—Azərbaycan Milli Ruhani Məhfili
Birbaşa və Qaçılmaz Məsuliyyət
Birbaşa və Qaçılmaz
Məsuliyyət
Dostların Əmrin Fondlarına ianə verməsi kimi müqəddəs öhdəliyinin nəticəsi hər bir Yerli və Milli Ruhani Məhfilin birbaşa və qaçılmaz məsuliyyətidir ki, onları Bəhai ianəsinə aid olan ruhani prinsiplər barədə maarifləndirsinlər. Əmrin bu cəhətində dostların maarifləndirilməsindəki çatışmazlıq onları Allahın yolunda ianə verməkdən gələn ruhani bərəkətdən şüurlu şəkildə məhrum etməyə bərabərdir.
—Ümumdünya Ədalət Evi
Ümumdünya Ədalət Evi Yerli Ruhani Məhfilləri və inananları Fonda müntəzəm və fədakarlıqla ianə verməyin vacibliyi istiqamətində maarifləndirmək vəzifəsinin ağırlığını başa düşür və O, əmindir ki, siz tez-tez onlara bu işdə hamılıqla iştirakın prinsiplərini xatırladırsınız.
—Ümumdünya Ədalət Evi
Əmrin Vəlisi sizin Məhfilinizə məsləhət görərdi ki, fövqəladə bir zərurətin olub-olmamasından asılı olmayaraq, milli fonda müntəzəm ianə verməyin vacibliyini inananlara çatdırmaqda davam etsin. Doğrudan da, bu fonda davamlı ianə axınından başqa heç nə Əmrin təsisatlarının inkişafının hazırda qaçılmaz surətdə çox asılı olduğu maliyyə stabilliyni təmin edə bilməz.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
Dostlar mütləq Əmrin bu və ya digər milli təsisatlarını maliyyə cəhətdən dəstəkləməyə təşviq olunmalı, hətta sövq edilməlidirlər. Lakin heç bir halda bu, onlardan tələb olunmamalıdır.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
Milli Ruhani Məhfil mütəmadi olaraq dostlara müraciət etməkdə nə sıxıntı hiss etməli, nə də utanc çəkməlidir ki, onları öz imanlarını və Əmrə sədaqətlərini onun üçün fədakarlıq etməklə təcəssüm etdirməyə çağırsın və onlara xatırlatsın ki, onlar öz fədakarlıq əməlləri sayəsində ruhani cəhətdən inkişaf edəcəklər və yoxsulluq qorxusu onları Fonda ianə verməkdən çəkindirməməlidir, bütün nemətlərin və bütün zənginliyin Mənbəyinin yardım və bərəkəti tükənməzdir və etibarlıdır.
—Ümumdünya Ədalət Evi
Bu Məhfillər inananlara Fondlar barədə danışmaqda nə tərəddüd etməli, nə də qətiyyətsizlik göstərməlidir. Bu dostlar kütləvi təbliğ ərazilərində ... Bəhai icmasının tam və bərabər hüquqlu üzvləridir; onlar öz təyidlərini və məsuliyyətlərini bilməlidirlər... Allaha və Onun Əmrinə xidmət hər bir həqiqi inananın həyatının mahiyyətidir və Fonda ianə vermək belə bir xidmətin ən zəruri cəhətidir.
—Ümumdünya Ədalət Evi
Düşünmək Üçün...
Ruhani İnkişaf
Mən bir şeyi sizə xatırlatmağa ehtiyac duyuram ki, siz hər zaman bir əsas prinsipi yadda saxlamalısınız - Fonda verilən bütün ianələr müstəsna şəkildə və qəti surətdə yalnız könüllülük əsasında edilməlidr. Bu hər kəsə aydın və aşkar olmalıdır ki, nə qədər cüzi və ya dolayısı ilə olsa da, hər hansı bir formada məcburiyyət lap başlanğıcından Fondun formalaşmasının əsasına dayanan təməl prinsipə zərbə vurur. Hərçənd ümumi xarakterli, ehtiyatla ifadə olunmuş və təmkinli tərzə malik müraciətlər hər bir şəraitdə bəyənilsə də, [bununla belə] Əmrin təbliği üçün verilən ianənin təbiəti, miqdarı və məqsədi barədə qərar tamamilə hər bir inananın öz ixtiyarına buraxılmalıdır.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
Vəsait yığmaq üçün yığıncaqlarda həqiqi fədakarlıq ruhu hökm sürərsə, belə yığıncaqlara icazə verilir; dinləyicilərin vəcdə gətirilərək ianə vermələri üçün qaragüruh prixologiyasından istifadə edilməsinə qətiyyən yol verilmir. Dostlara heç bir təzyiq vasitəsindən istifadə olunmamalıdır, psixoloji təzyiq də bu qəbildəndir. Dini qurumların tez-tez tətbiq etdikləri belə yığıncaqla şəxsin öz xoşu ilə müəyyən bir fədakarlıq etmək istədiyi səmimi sakitlik və dua atmosferi arasında böyük fərq vardır... Əmrin bütün fəaliyyətləri ləyaqətli bir tərzdə yerinə yetirilməlidir.
—Həzrət Şövqi Əfəndi
Messages of the
Universal House of Justice
THE UNIVERSAL HOUSE OF JUSTICE
7 August 1985
To National Spiritual Assemblies
Dear Bahá’í Friends,
This letter and the annexed memorandum of comments are addressed primarily to those National Spiritual Assemblies whose communities include large numbers of materially poor people but inasmuch as the principles expressed, as distinct from some of the procedures suggested, are of universal application, they are being sent to all National Assemblies.
There is a profound aspect to the relationship between a believer and the Fund, which holds true irrespective of his or her economic condition. When a human soul accepts Bahá’u’lláh as the Manifestation of God for this age and enters into the divine Covenant, that soul should progressively bring his or her whole life into harmony with the divine purpose—he becomes a co-worker in the Cause of God and receives the bounty of being permitted to devote his material possessions, no matter how meager, to the work of the Faith.
Giving to the Fund, therefore, is a spiritual privilege not open to those who have not accepted Bahá’u’lláh, of which no believer should deny himself. It is both a responsibility and a source of bounty. This is an aspect of the Cause which, we feel, is an essential part of the basic teaching and deepening of new believers. The importance of contributing resides in the degree of sacrifice of the giver, the spirit of devotion with which the contribution is made and the unity of the friends in this service; these attract the confirmations of God and enhance the dignity and self-respect of the individuals and the community.
To reemphasize the spiritual significance of contributing to the Faith by all members of the Bahá’í community, we quote the following extract from a letter of the Guardian to the National Spiritual Assembly of the Bahá’ís of Central and East Africa dated 8 August 1957: All, no matter how modest their resources, must participate. Upon the degree of self-sacrifice involved in these individual contributions will directly depend the efficacy and the spiritual influence which these nascent administrative institutions, called into being through the power of Bahá’u’lláh, and by virtue of the Design conceived by the Center of His Covenant, will exert. A sustained and strenuous effort must henceforth be made by the rank and file of the avowed upholders of the Faith …
We assure you of our prayers at the Sacred Threshold for your guidance and confirmation as you labor to develop this aspect of Bahá’í life in your communities.
With loving Bahá’í greetings,
[signed: The Universal House of Justice]
THE UNIVERSAL HOUSE OF JUSTICE
18 December 1963
To the Bahá’ís of East and West
Dear Friends,
With the rapid approach of the launching of the Nine Year Plan, the Universal House of Justice feels that it is timely to lay clearly before the Bahá’ís of all countries, the needs of the Fund at all its levels: local, national, continental and international.
The continual expansion of the Faith and the diversification of the activities of Bahá’í communities make it more and more necessary for every believer to ponder carefully his responsibilities and contribute as much and as regularly as he or she can. Contributing to the Fund is a service that every believer can render, be he poor or wealthy; for this is a spiritual responsibility in which the amount given is not important. It is the degree of the sacrifice of the giver, the love with which he makes his gift, and the unity of all the friends in this service which bring spiritual confirmations. As the beloved Guardian wrote in August 1957: “All, no matter how modest their resources, must participate. Upon the degree of self-sacrifice involved in these individual contributions will directly depend the efficacy and the spiritual influence which these nascent administrative institutions, called into being through the power of Bahá’u’lláh, and by virtue of the Design conceived by the Center of His Covenant, will exert.”
Not only the individual’s responsibility to contribute is important at this time, but also the uses to which the fund is put and the areas in which it is expended.
Much of the present rapid expansion of the Faith is taking place in areas of great poverty where the believers, however much they sacrifice, cannot produce sufficient funds to sustain the work. It is these very areas which are the most fruitful in teaching, and a sum of money spent here will produce ten times—even a hundred times—the results obtainable in other parts of the world. Yet in the past months the Universal House of Justice has had to refuse a number of appeals for assistance from such areas because there just was not enough money in the International Fund.
It should therefore be the aim of every local and national community to become not only self-supporting, but to expend its funds with such wisdom and economy as to be able to contribute substantially to the Bahá’í International Fund, thus enabling the House of Justice to aid the work in fruitful but impoverished areas, to assist new National Assemblies to start their work, to contribute to major international undertakings of the Nine Year Plan such as Oceanic Conferences, and to carry forward the work of beautifying the land surrounding the Holy Shrines at the World Center of the Faith.
Nor should the believers, individually or in their Assemblies, forget the vitally important Continental Funds which provide for the work of the Hands of the Cause of God and their Auxiliary Boards. This divine institution, so assiduously fostered by the Guardian, and which has already played a unique role in the history of the Faith, is destined to render increasingly important services in the years to come.
In the midst of a civilization torn by strifes and enfeebled by materialism, the people of Bahá are building a new world. We face at this time opportunities and responsibilities of vast magnitude and great urgency. Let each believer in his inmost heart resolve not to be seduced by the ephemeral allurements of the society around him, nor to be drawn into its feuds and short-lived enthusiasms, but instead to transfer all he can from the old world to that new one which is the vision of his longing and will be the fruit of his labors.
With loving greetings,
[signed: The Universal House of Justice]
THE UNIVERSAL HOUSE OF JUSTICE
20 April 1990
To all National Spiritual Assemblies
Dear Bahá’í Friends,
Twenty-five years ago, when the International Deputization Fund was established in the Holy Land by the Universal House of Justice and the friends were invited to contribute to it in support of pioneering and traveling teaching projects throughout the world, these illuminating words of Bahá’u’lláh were quoted:
Center your energies in the propagation of the Faith of God. Whoso is worthy of so high a calling, let him arise and promote it. Whoso is unable, it is his duty to appoint him who will, in his stead, proclaim this Revelation, whose power hath caused the foundations of the mightiest structures to quake, every mountain to be crushed into dust, and every soul to be dumbfounded.…
It is clear from this injunction of Bahá’u’lláh’s that the primary responsibility to promote the propagation of the Faith of God rests on the individual believer. It is, likewise, his responsibility, if he is unable to discharge this duty, to appoint one who will, in his stead, proclaim this Revelation.
Many of the friends have, ever since these words were revealed by Bahá’u’lláh, succeeded in responding to the call. A great number have not found it easy to select suitable and qualified deputies willing to undertake such a task for them.
We feel that the time has come, as the Bahá’í world is rapidly moving towards the end of the Six Year Plan, for National Spiritual Assemblies to take an active part in facilitating the selection and appointment of suitable pioneers and traveling teachers, by providing a link between those wishing to deputize, and those qualified and ready to be deputized. The manner in which this objective can be achieved is left to the discretion of each National Spiritual Assembly, which should consider the conditions of its national community, and determine, preferably in consultation with the Counselors or their representatives, the wisest and most effective course of action to follow. It is hoped that whatever procedures are adopted, they will assist the friends to fulfill their responsibilities, to the extent possible, in the manner prescribed by Bahá’u’lláh.
The way is, of course, always open for the friends to use the International Deputization Fund as the vehicle of their compliance with Bahá’u’lláh’s injunction. Thus, those who are unable, or find it difficult, to identify suitable candidates to be designated as their deputies are able to send their contributions to the International Deputization Fund on a regular basis in order to fulfill their sacred obligation for the promotion of the teaching work.
Responsibility for the administration of this Fund has been assigned to the International Teaching Centre and, in its turn, the Teaching Center makes specific allocations through the Continental Pioneer Committees, whose memberships have recently been renewed and made known to the friends. A few months ago short-term pioneer projects were announced and the concept of short-term pioneers has been received with great excitement by the friends everywhere. Whenever supplementary funds are needed to assist in the prosecution of these projects, or to finance long-term pioneering and traveling teaching projects, application could be made to the International Deputization Fund. National Spiritual Assemblies, therefore, could work out cost estimates of projects needing financial support, and submit their requests for budget assistance to the Continental Pioneer Committees.
The occasion demands that the followers of Bahá’u’lláh should wholeheartedly, with fresh enthusiasm and renewed dedication, step into this arena of service. It is our hope and prayer that through such universal participation in this mighty endeavor, those whose circumstances do not enable them at this time to fulfill the Beloved’s call, as clearly enunciated in His celebrated passage quoted above, will discharge their obligation by contributing to the International Deputization Fund, thus providing the means whereby others may propel the remaining stages of the Six Year Plan to a triumphant conclusion.
With loving Bahá’í greetings,
[signed: The Universal House of Justice]
THE UNIVERSAL HOUSE OF JUSTICE
DEPARTMENT OF THE SECRETARIAT
1 July 1993
[To an individual]
Dear Bahá’í Friend,
The Universal House of Justice was touched to receive your letter of 11 June 1993 which evinces such devotion to the Cause of God. It has asked us to send you the following reply.
The House of Justice has never gone to the extreme of telling the friends that now is the time to give their long-range savings to the Fund. It sets forth the needs of the Cause, and calls upon the believers to sacrifice, but the degree and manner of his sacrifice depends on each believer’s own faith and good judgment in light of his responsibilities. Again and again in His Writings Bahá’u’lláh emphasizes the need for moderation in all things, and He upholds the importance of using wisdom in all we do and say.
Devoted believers in every age have found it challenging to decide how much of their worldly wealth they should give to the Cause of God, and how much they should use to meet their many responsibilities of life, such as educating their children, preparing for their old age so that they will not be a burden on others, and so forth. You will recall the story of the Muslim who asked Muḥammad whether he should tie up his camel or trust in God that it would not run away. Muḥammad’s answer was that he should tie up the camel and trust in God! In this Dispensation, by the institution of Ḥuqúqu’lláh, Bahá’u’lláh has provided us with a measure. We are all obliged to pay that portion of our savings that is God’s Right. What remains thereafter is ours to use at our own discretion, for the promotion of the work of the Cause and for helping others less fortunate than ourselves. In the Hidden Words Bahá’u’lláh revealed:
O My Servant! The best of men are they that earn a livelihood by their calling and spend upon themselves and upon their kindred for the love of God, the Lord of all worlds.
Furthermore, in the twelfth Glad-Tidings He stated:
The most despised of men in the sight of God are those who sit idly and beg. Hold ye fast unto the cord of material means, placing your whole trust in God, the Provider of all means. When anyone occupieth himself in a craft or trade, such occupation itself is regarded in the estimation of God as an act of worship; and this is naught but a token of His infinite and all-pervasive bounty.
Thus to earn a livelihood is a spiritual obligation, and one should not consciously place oneself in a position where one would have to beg others for material support.
It is against this background of responsibility for oneself and one’s family that each person must estimate the degree to which he or she can sacrifice for the Funds of the Faith. The range of options and decisions that the believers can make regarding the management of their personal finances without jeopardizing their future security are great, and can only be evaluated by each individual.
The House of Justice asks us to assure you of its prayers at the Sacred Threshold that you may be assisted with divine guidance and confirmations in all your devoted services on behalf of the Faith of Bahá’u’lláh.
With loving Bahá’í greetings,
Department of the Secretariat
THE UNIVERSAL HOUSE OF JUSTICE
19 November 1974
The National Spiritual Assembly of the Bahá’ís of Italy
Dear Bahá’í Friends,
In your letter of 11 September you say that the questions of how to help the Third World or the poor who are suffering under calamities are much discussed in your community and you wish to know whether to create a special fund for such needs, to ask for special contributions from time to time, or whether there are other ways in which you could help.
It is understandable that Bahá’ís who witness the miserable conditions under which so many human beings have to live, or who hear of a sudden disaster that has struck a certain area of the world, are moved to do something practical to ameliorate those conditions and to help their suffering fellow-mortals.
There are many ways in which help can be rendered. Every Bahá’í has the duty to acquire a trade or profession through which he will earn that wherewith he can support himself and his family; in the choice of such work he can seek those activities which are of benefit to his fellowmen and not merely those which promote his personal interests, still less those whose effects are actually harmful.
There are also the situations in which an individual Bahá’í or a Spiritual Assembly is confronted with an urgent need which neither justice nor compassion could allow to go unheeded and unhelped. How many are the stories told of ‘Abdu’l‑Bahá in such situations, when He would even take off a garment He was wearing and give it to a shivering man in rags.
But in our concern for such immediate obvious calls upon our succor we must not allow ourselves to forget the continuing, appalling burden of suffering under which millions of human beings are always groaning—a burden which they have borne for century upon century and which it is the mission of Bahá’u’lláh to lift at last. The principal cause of this suffering, which one can witness wherever one turns, is the corruption of human morals and the prevalence of prejudice, suspicion, hatred, untrustworthiness, selfishness and tyranny among men. It is not merely material well-being that people need. What they desperately need is to know how to live their lives—they need to know who they are, to what purpose they exist, and how they should act towards one another; and, once they know the answers to these questions they need to be helped to gradually apply these answers to everyday behavior. It is to the solution of this basic problem of mankind that the greater part of all our energy and resources should be directed. There are mighty agencies in this world, governments, foundations, institutions of many kinds with tremendous financial resources which are working to improve the material lot of human beings. Anything we Bahá’ís could add to such resources in the way of special funds or contributions would be a negligible drop in the ocean. However, alone among men we have the divinely given remedy for the real ills of mankind; no one else is doing or can do this most important work, and if we divert our energy and our funds into fields in which others are already doing more than we can hope to do, we shall be delaying the diffusion of the Divine Message which is the most important task of all.
Because of such an attitude, and also because of our refusal to become involved in politics, Bahá’ís are often accused of holding aloof from the “real problems” of their fellowmen. But when we hear this accusation let us not forget that those who make it are usually idealistic materialists to whom material good is the only “real” good, whereas we know that the working of the material world is merely a reflection of spiritual conditions and until the spiritual conditions can be changed there can be no lasting change for the better in material affairs.
We should also remember that most people have no clear concept of the sort of world they wish to build, nor how to go about building it. Even those who are concerned to improve conditions are therefore reduced to combating every apparent evil that takes their attention. Willingness to fight against evils, whether in the form of conditions or embodied in evil men, has thus become for most people the touchstone by which they judge a person’s moral worth. Bahá’ís, on the other hand, know the goal they are working towards and know what they must do, step by step, to attain it. Their whole energy is directed towards the building of the good, a good which has such a positive strength that in the face of it the multitude of evils—which are in essence negative—will fade away and be no more. To enter into the quixotic tournament of demolishing one by one the evils in the world is, to a Bahá’í, a vain waste of time and effort. His whole life is directed towards proclaiming the Message of Bahá’u’lláh, reviving the spiritual life of his fellowmen, uniting them in a divinely created World Order, and then, as the Order grows in strength and influence, he will see the power of that Message transforming the whole human society and progressively solving the problems and removing the injustices which have so long bedeviled the world.
With loving Bahá’í greetings,
[signed: The Universal House of Justice]